بازخوانی تفکر طالبان؛ آیا جنگ علیه گروه طالبان مشروع است؟

رکون به ظالم از نظر قرآن
قسمت چهارم
رکون یا ارکنه در لغت « به معنای دوستی، مودت، اطاعت و فرمانبر داری رضایت، خشنودی، میل و رغبت آمده است»
خدای متعال از رکون بر ستمگران صراحتا نهی کرده است:
وَ لا تَرْكَنُوا إِلَى الَّذينَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّكُمُ النَّارُ وَ ما لَكُمْ مِنْ دُونِ اللهِ‌ مِنْ أَوْلِياءَ ثُمَّ لا تُنْصَرُونَ (آیه۱۱۳ سوره هود)
و برستمکاران تکیه ننمایید، که موجب مي‌شود آتش شما را فراگیرد؛ و در آن حال، هیچ ولىّ و سرپرستى جز خدا نخواهید داشت؛ سپس یارى نمي‌شوید.
زمشخری در تفسیر این آیه می گوید« ارکنه یعنی به او متمایل شد. نهی در این آیه شامل: هوا داری، تمایل و همراهی، همنشینی، بازدید، چاپلوسی و رضایت به کارهای ستمگران خود را، شبیه آنان کردن همانند آ‌ن‌ها، لباس پوشیدن، چشم به عنایت آنان داشتن و آنان را با عظمت یاد کردن می شود».
در این آیه به صراحت حتی از پوشیدن لباس همانند ستمگران ( طالبان ) منع شده است.
قتاده می گوید:« معنای آیه آن است که ستمگران را دوست نداشته باشید و از آنان اطاعت نکنید».
همه‌ی آیات مطرح شده در فوق احادیث و آثار در مذمت و نکوهش ستمگری و ظلم آمده و هرگونه همکاری و دوستی یعنی (ارکون) از سوی مردم با ظالمان(طالبان) منع شده است.
طوریکه همه می بینیم که شمار زیادی از جوانان و تحصیل کرده های کشور از بیم و ستم طالبان به ذرایع مختلف از کشور خارج می شوند و زندگی در یک کشور غیر اسلامی را نسبت به زندگی زیر سلطه ی طالبان ترجیح می دهند و این خود بهترین نشانه ی ظلم و ستمگری آن ها و نارضایتی از اعمال ظالمان است.
ظالمان در مقام قضاوت و حکم به ظلم
اگرچه نظام زندگی بشر در این دنیا به گونه‌ای نیست که تمام مظلومان بتوانند در همین دنیا، مجازات ظالمان را با چشمان خود ببینند، اما بی‌گمان ظالمان در نهایت به مجازات سختی دچار خواهند شد که شاید بخش کوچکی از آن هم در این دنیا باشد.
خداوند در قرآن کریم در آخرین آیه سوره شعراء می‌فرماید: «وَ سَیَعْلَمُ الَّذینَ ظَلَمُوا أَیَّ مُنْقَلَبٍ یَنْقَلِبُون‏». و در همین راستا، روایاتی ناظر به آن است که خداوند به صورت ویژه حامی افرادی است که به آنها ظلم شده و آن‌ مظلومان جز خدا یاوری را نمی‌بینند:
1.پیامبر اسلام(ص): «خدا فرمود: غضب من بر آن فردی برافروخته خواهد شد که به شخصی ستم کند که یاوری جز من ندارد».
خداوند می فرماید:«وَ مَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِما أَنْزَلَ اللهُ فَأُولئِكَ هُمُ الْكافِرُونَ».(آیه ۴۴ سوره مائده)
ترجمه:« و کسانی که به موجب آنچه خداوند نازل کرده داوری نکرده اند آنان خود کافر اند».

«وَ مَنْ لَمْ يَحْکُمْ بِما أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ». آیه (۴۵ سوره مائده)
ترجمه: هرآن که به آنچه خداوند نازل كرده است،حكم نكند، ايشان ستمکاران اند:«وَمَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ…»
(آیه ۴۷ سوره مائده)
هرآن کس به آنچه خداوند نازل كرده است،حكم نكند، ايشان نافرمانند، پس طبق صراحت نصوص فوق، طالبان در زمره موارد بالا شامل میشوند زیرا: گروه طالبان برخلاف احکام صریح قرآن افراد عادی را به جرم جزئی در انظار عمومی مجازات می نمایند اما افراد خود شان را با وجود جرم، مشهود برائت می‌دهند.
قتل و محکمه ی صحرایی کارمندان پیشین اعلی رغم اعلان عفو عمومی ازسوی این گروه، غارت اموال مردم، زندانی ساختن مردم بیگناه، شکنجه و انواع فشار بالای مردم تبدیل به فرهنگ طالبان شده است.
وَ إِنْ حَکمْتَ فَاحْکمْ بَینَهُمْ بِالْقِسْطِ إِنَّ اللَّهَ یحِبُّ الْمُقْسِطِینَ(1). ترجممه: ای رسول اگر در میان آنها حکم کردی به عدالت داوری کن که خداعادلان را دوست دارد.
زندگی اجتماعی انسان محتاج قوانینی است که امنیت او را در جامعه تضمین کند و حقّ هرکس را به صاحب آن مسترد نماید. و قانون نیز مجریانی را می طلبد که اخلال گران در امنیت اجتماعی و تعدّی کنندگان به حقوق همنوع را مطابق همان ضوابط جای خود نشانده و حقّ هرکس را بی کم و کاست محترم شمارد.(پایگاه اطلاع رسانی حوزه)
عاقبت ظالمان
ضرر ستمگری به خود ظالم بر می گردد و قرآن کریم می فرماید: وَلَا يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إِلَّا خَسَارًا«.(آیه۸۲ سوره اسراء) ستمگران را جز زیان نمی افزاید.
تفسیر قرطبی جلد 13 چنین عبارتی را دارد:«فلا یحل لأحد أن یعین ظالما ولا یکتب له ولا یصحبه وأنه إن فعل شیئا من ذلک فقد صار معینا للظالمین».
ترجمه:« پس برای هیچ کس جواز ندارد که با ظالم همکاری کند و یا چیزی برای ظالم بنویسد( کاتب ظالم شود) و یا همراهی کند و اگر کسی چنین کار هایی را کرد کمک کننده برای ظالم ها محسوب می‌شود». حدیثی را کتب اهل سنت و اهل تشیع از پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله واصحابه وسلم به این مضمون نقل می‌کنند که:« پیامبر اكرم صلّی‌ الله‌ علیه‌ وآله مَن مَشَی مَعَ ظالِمٍ لِیُعِینَهُ ـ وهُوَ یَعْلَمُ أنَّهُ ظالِمٌ ـ فَقَدْ خَرَجَ مِنَ ‌الإسلامِ.» (بحار الأنوار، ج 72، ص 377_ رواه الطبراني في الكبير والضياء من حديث أوس بن شرحبيل)
ترجمه:« هر كس برای كمك به ستم‌ گری با او همگام و همراه شود، در حالی كه می‌داند او ستمگر است، از اسلام خارج شده است».
نکته: پس تویی که فریب لشکر ظالم و فاسق طالب را خورده ای و در دفاتر همکارش استی یا سلاحش را برداشته ای و در مقابل مسلمانانی که در خانه های شان استند و میروی انواع ظلم و فجایع را انجام می دهی نمی دانی که پروردگار به زودی به سزای اعمالت می رساند.
وَلَا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ غَافِلًا عَمَّا يَعْمَلُ الظَّالِمُونَ إِنَّمَا يُؤَخِّرُهُمْ لِيَوْمٍ تَشْخَصُ فِيهِ الْأَبْصَارُ ﴿۴۲﴾و خدا را از آنچه ستمكاران مى كنند غافل مپندار جز اين نيست كه (كيفر) آنان را براى روزى به تاخير مى‏ اندازد كه چشم‌ها در آن خيره مى ‏شود». سوره ۱۴:(ایه ابراهیم ۴۲).
از نعمان بن بشیر نقل است که « پس از نماز عشا در مسجد نشسته بودیم که پیامبر (ص) از منزل خود خارج شده و به مسجد آمد.
نگاه به آسمان کرد و سپس نگاهش را پایین انداخت، گمان بردیم که حادثه ای در آسمان اتفاق افتاده فرمود: پس از من حاکمانی سرکار خواهند آمد که ستم خواهند کرد و دروغ خواهند گفت.
پس هرکس دروغ آنان را تصدیق کرده و در کنار آنان و یاور آن ها در ستمگری شان باشند، از من نیستند و من از او نیستم و هرکس که آنان را تصدیق نکند و یاور شان نباشند از من اند و من از آن هایم.
و در حدیث صحیح دیگری می فرماید: «سيكونُ عليكم أمراءُ يأمرونكم بما لا يفعلونَ فمن صدَّقهم بكذبِهم وأعانهم على ظُلمِهم فليس منِّي ولست منه ولن يَرِدَ علَىَّ الحوضَ».
الراوي(عبدالله بن عمر) المحدث (أحمد شاكر) المصدر(تخريج المسند لشاكر) الصفحة أو الرقم(8/62) خلاصة حكم المحدث : إسناده صحيح | التخريج : أخرجه البزار (5950)، والطحاوي في شرح مشكل الآثار (1346) باختلاف يسير. ترجمه:«بعد از (مردن ) من امیرانی می آیند که شما را به کاری امر می‌کنند و خود ایشان آن کار را انجام نمی دهند پس کسی که آنها را تصدیق کند با وجودی که آنان دروغگو اند و بر ظلم شان کمک شان کرد پس آن کمک کننده ظالم از (امت من) نیست و من ( پیامبر) او نیستم و هرگز بر حوض کوثر کنار من وارد نمی‌شود».
ابن حجر عسقلانی رحمه الله در کتاب الزواجر درباب ستم سلاطین و زمامداران و قاضی ها نقل می کند:« روزی خیاطی نزد سفیان ثوری آمده گفت: لباس های سلطان را می دوزم، آیا از نظر شما من از همکاران و یاوران ستمگران به شمار می روم؟ سفیان ثوری به او گفت: تو خود از ستمگرانی. یاوران ستمگران کسانی هستند که سوزن و نخ ها را به تو می فروشند».
در مجموع با ذکر دلایل فوق هرگونه تمایل، اطاعت، پذیرش حکومت و رفتن زیر پرچم ستمگران ( طالبان ) چه در، جنگ و چه در صلح حرام است و الملک لمن غلبه یک قاعده سیاسی در ادبیات عرب است نه نص که بر پایه آن حکمی ثابت گردد و حکومت زور را مشروعیت دینی بخشد.
و برعکس قرآن در ( آیه ۳۸ سوره شورا ) می فرماید:« والَّذينَ اسْتَجابُوا لِرَبِّهِمْ وَ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ أَمْرُهُمْ شُورى بَيْنَهُمْ وَ مِمَّا رَزَقْناهُمْ يُنْفِقُونَ(38)« و كسانى كه دعوت پروردگارشان را اجابت كرده و نماز را برپا مى‌دارند و امورشان با مشورت در ميان آن‌ها انجام مى‌گيرد و از آنچه به آن‌ها روزى داده‌ايم انفاق مى‌كنند».