صوفی عبدالمجید پنجشیری فرزند عبدالغفار در سال 1317 در روستای بخشی خیل شهرستان رخه استان پنجشیر دیده به جهان گشود دروس دینی را نزد علما وقت آموخت مکتب را تا صنف ششم در مکتب ابتداییه رخه خوانده بود نسبت مشکلاتی که در آن زمان داشت نتوانست مکتب را ادامه دهد و پیشه آزاد را انتخاب نمود.
وی با اشعار شاعران کلاسیک به ویژه شاعران هم روزگارش مثل صوفی عشقری، استاد حیدری وجودی، سید قاسم آغا را خوانده است. او شخصیت فرهیخته، خوش طبع، خوش کلام بوده است. صوفی مجید در بخش هنر خود شخص لایق و از هنرمندان نام آشنای مطرح زمان خودش بود.
هرچند صوفی مجید هنر آوازخوانی را به شکل علمی آموزش ندیده بود، اما در هنر خویش موفق بوده است. وی در زمان حکومت تره کی مدتی در زندان پلچرخی زندانی بود و پس از رهایی از زندان در اوایل جهاد در سال 1358 عین تجاوز اتحاد جماهیر شوروی وقت به صف مجاهدین پیوست وی با هنری که داشت مجاهدین را با ترانه های حماسی و انقلابی اش برای مجاهدین انگیزه میداد، صوفی مجید از نخستین کسانی بود که آهنگ های حماسی و انقلابی را سرداد و این کار را آغاز نمود و تا پایان جهاد و پیروزی مجاهدین از طریق هنر خویش برای مبارزین انگیزه می داد و نقش به سزایی را در این بخش داشته و مبارزه کرد.
صوفی مجید از طریق هنرش که همانا موسیقی به سبک حماسی و انقلابی بود توانست به خود شهرت کسب نماید و مردم همواره صدای او را از طریق رادیو و تلویزیون شنیده اند.
مجید پنجشیری در میان مجاهدین از احترام خاصی برخوردار بود. او و صدایش را همه هموطنانش دوست داشتند و دارند. همواره در محافل هنری از هنرش تحسین نموده اند. او با صدای گیرا و انقلابی اش برای مجاهدین آهنگ می خواند و تا پایان جهاد و پیروزی مجاهدین در سنگرها مقابل دشمن مجتهدین را تحریک و به جهاد و مبارزه میپرداخت.
صوفی مجید بیشتر اشعار صوفی عشقری، حیدری وجودی، عبدالهی شبگیر و میرزا عبدالغفور یعقوبی را به خوانش می گرفت از وی ده ها اثر موسیقی محلی به جا مانده است که شامل صوتی و تصویری میگردد.
صوفی مجید پس از پیروزی مجاهدین هم چنان به هنرش ادامه داد. او هم چنان سفرهایی به کوشورهای اروپایی داشت؛ پس از پیروزی مجاهدین با جمع از هنرمندان از طریق موسسه آیینه به خارج از کشور صفر نموده و کنسرت هایی را در کشور های چون فرانسه، ایتالیا، هلند و اسپانیا اجرا نمودند و به شهرت خود افزودند.
سر انجام صوفی مجید در اثر مریضی که عاید حالش گردید، مدت چهار سال در بستر مریضی ماند و به تاریخ 5-5-1391 به عمر 74 سالگی جهان فانی را وداع گفت و به دیار ابدی پیوست.
گرد آورنده: مرتضی مطهری
