پیام عیدی رهبر طالبان
در پیام درازی که طالبان به نام رهبر نامرئی خود، به مناسبت عید فطر پخش کرده است ادعاهای آکنده با لاف و گزاف، همراه با نشانه‌هایی از ترس و هراس، و اشاراتی تهدیدآمیز به آدرس جامعه جهانی مخابره شده است.
در کشوری که همه صداها به سود صدای ملا هبت الله به خاموشی کشانده شده است، وی ادعا می‌کند که برای مردم امنیت و ثبات آورده است. امنیتی که این گروه مهم‌ترین دستاورد خود دانسته و بر مردم افغانستان منت می‌گذارد توقف وحشت و تروری است که در بیست سال گذشته از سوی خودش بر مردم تحمیل شده بود و اکنون جایش را به رعب و هراس ناشی از دستگیری، شکنجه و سرکوب داده است. در این کمتر از دو سالی که از سلطه این گروه می‌گذرد هزاران نفر از شرق تا غرب و از جنوب تا شمال افغانستان دستگیر شده، بسیاری از افسران نظامی و امنیتی پیشین به قتل رسیده، بسیاری از مخالفان سیاسی پس از اعدام به رودخانه‌ها و بندهای آبگردان انداخته شده، و هزاران نفر هم اکنون در زندان‌ها زیر شکنجه قرار دارند. ادعاهای ملا هبت الله در باره دستاوردهایش هنگامی می‌توانست اعتباری داشته باشد که آزادی بیان وجود می‌داشت، و نهادهای نظارت‌کننده حق دسترسی به آسیب دیدگان را می‌داشتند، و آن‌چه بر مردم می‌گذرد بدون ترس و واهمه به رسانه‌ها انعکاس پیدا می‌کرد. در جایی که تنها یک نفر حق دارد از جای یک کشور سخن بگوید لاف زدن و گزافه گفتن آسان است.
اما علی‌رغم ادعای آوردن امنیت و ثبات، پیام ملا هبت الله نشان می‌دهد که او خود به شدت احساس ناامنی و بی‌ثباتی می‌کند و در پیام عیدی که باید حاوی خوشی و اطمینان خاطر به مردم باشد او نمی‌تواند هراسش را از بغاوت و شورش پنهان کند. او از ملاها می‌خواهد که در باره بغاوت به مردم سخنرانی کنند. این درخواست نشان می‌دهد که تحلیل صاحب‌نظران در باره اختلافات داخلی طالبان و احتمال بغاوت بخشی از آنان در برابر امیر المومنین‌شان جدی است و وی با این پیام به آنان هشدار می‌دهد که فکر سرکشی، کودتا و تمرد در برابر او را از سر بدر کنند. او همچنان از قیام گروه‌های ضد طالبان و مقاومت‌های مسلحانه و غیر مسلحانه در برابر حاکمیت این گروه هراسان است و می‌خواهد با تاکید بر ترمینالوزی بغاوت راه سرکوب هر مقاومتی را هموار کند و به قتل و کشتاری که در برابر مخالفان خود به راه انداخته است مشروعیت بدهد.
وی در این پیام نشان می‌دهد که از فشار جامعه بین الملل نیز می‌هراسد، هرچند چندان فشاری تا اکنون وارد نشده است، اما حتی طرح ملایم و خجولانه درخواست‌های حد اقلی مانند تشکیل حکومت فراگیر، مراعات حقوق بشر و مانند این‌ها، برایش مایه نگرانی است. نگرانی از این‌که علاوه بر به رسمیت شناخته نشدن برای مدت‌های طولانی، مبادا بن‌بست کنونی بشکند و شماری از کشورها فشار بر مخالفان طالبان را کاهش داده و آنان اجازه تحرک و فعالیت پیدا کنند. وی جامعه جهانی را تهدید می‌کند که در کارهای این گروه دخالت نکند و می‌گوید این هم به نفع افغانستان است و هم به نفع جهان، و منظورش از افغانستان در این‌جا گروه طالبان است. او غیر مستقیم می‌گوید اگر به کار طالبان در زمینه سرکوب مردم دخالت کنید ما نیروهایی داریم که برای شما دردسر درست کنند. نیروهایی که توانایی دردسرسازی برای جامعه جهانی را دارند القاعده و سازمان‌های تروریستی مشابه هستند که با امکانات فرامرزی‌شان ذخیره استراتژیک طالبان به شمار می‌روند.
