پایان عمر طالبان
همه شواهد جهانی و منطقهای حاکی از آن است که عمر طالبان به پایان رسیده است؛ افغانستان پس از برکناری دوست‌محمد خان و جایگزینی شاه شجاع توسط انگلیس در سال ۱۲۵۶ هجری؛ به استثنایی زمان حضور شوروی در افغانستان، همیشه بخشی از جغرافیا، قلمرو و حوزه‌‌ی نفوذ قدرت‌های غربی بوده و تعبیر شده است.
قدرت‌های غربی، به‌ویژه انگلیس‌ها نسبت آن نگاه تاریخی، شکوه و بزرگی حوزه‌ای تمدن فارسی؛ هیچ‌گاه تلاش نکردند تا منافع خود را با منافع آنان هماهنگ سازند، چون از شکوه و بزرگی گذشته آنان بیم داشتند؛ تصور می‌کردند؛ اگر آنان مجال یابند، دوباره دعوی بزرگی می‌کنند و این با منافع راهبردی آنان در تضاد است؛ لذا، به دنبال کسانی رفتند که از دید تاریخی هیچ‌گونه شکوه و بزرگی در دل حوادث گذشته‌‌ی تاریخ نداشتند.
همه شواهد جهانی و منطقهای حاکی از آن است که عمر طالبان به پایان رسیده است؛ افغانستان پس از برکناری دوست‌محمد خان و جایگزینی شاه شجاع توسط انگلیس در سال ۱۲۵۶ هجری؛ به استثنایی زمان حضور شوروی در افغانستان، همیشه بخشی از جغرافیا، قلمرو و حوزه‌‌ی نفوذ قدرت‌های غربی بوده و تعبیر شده است.
قدرت‌های غربی، به‌ویژه انگلیس‌ها نسبت آن نگاه تاریخی، شکوه و بزرگی حوزه‌ای تمدن فارسی؛ هیچ‌گاه تلاش نکردند تا منافع خود را با منافع آنان هماهنگ سازند، چون از شکوه و بزرگی گذشته آنان بیم داشتند؛ تصور می‌کردند؛ اگر آنان مجال یابند، دوباره دعوی بزرگی می‌کنند و این با منافع راهبردی آنان در تضاد است؛ لذا، به دنبال کسانی رفتند که از دید تاریخی هیچ‌گونه شکوه و بزرگی در دل حوادث گذشته‌‌ی تاریخ نداشتند.
در واقع منافع خود را در کنار آنان قابل حصول دانستند، به همین دلیل است که انگلیس‌ها در هیچ برهه‌ی تاریخ از جامعه و اصالت این خطه پشتیبانی نکرده‌اند و نخواهند کرد اما اقبال نیک این است که این جزیره‌ای نیرنگ‌باز، دیگر در جمع بازیگران اصلی جهانی نیست.
پیمان دوحه
پس از انتخابات ۲۰۱۴ در افغانستان، قدرت‌های غربی به‌ویژه انگلیس که بازیگر اصلی حوزه‌ای سیاست خارجی قدرت‌های غربی شناخته می‌شود مطمئن شد که از طریق پروسه‌های دموکراتیک، افغانستان را به حریفان و دشمنان استراتژیک خود در منطقه واگذار خواهیم کرد لذا اتاق فکرشان تصمیم گرفت تا نیروی های خشن و بدویی را روی کار بیاورند که وابسته به بلوک غرب باشند اما هیچ‌گونه به مسائل انتخابات، دموکراتیک و… باورمند نباشند چون در آن صورت قدرت را به اقوام دیگر که از دید قدرت‌های غربی وابسته به روسیه و ایران هستند، واگذار خواهند کرد.
پس از انتخابات ۲۰۱۴ در افغانستان، قدرت‌های غربی به‌ویژه انگلیس که بازیگر اصلی حوزه‌ای سیاست خارجی قدرت‌های غربی شناخته می‌شود مطمئن شد که از طریق پروسه‌های دموکراتیک، افغانستان را به حریفان و دشمنان استراتژیک خود در منطقه واگذار خواهیم کرد لذا اتاق فکرشان تصمیم گرفت تا نیروی های خشن و بدویی را روی کار بیاورند که وابسته به بلوک غرب باشند اما هیچ‌گونه به مسائل انتخابات، دموکراتیک و… باورمند نباشند چون در آن صورت قدرت را به اقوام دیگر که از دید قدرت‌های غربی وابسته به روسیه و ایران هستند، واگذار خواهند کرد.
به همین دلیل بود که در سه سال گذشته علی‌رغم تمام نقض گسترده‌ای حقوق بشر، نه‌تنها هیچ‌گونه اقدام عملی بر علیه طالبان انجام ندادند که حتی هر هفته ۴۰ میلیون دلار در اختیارشان می‌گذاشتند و کماکان می‌گذارند.
اما با بازگشت ترامپ به نظر می‌رسد دیگر او حاضر نیست منافع آمریکا را قربانی منافع اروپایی‌ها کند، همان کاری که امروز در باب اوکراین در حال انجام است و عملاً در نخستین نشست نمایندگان آمریکا و روسیه با میزبانی عربستان به توافق رسیدند که جنگ این کشور طبق خواست روس‌ها به پایان خواهد رسید.
رد قطعنامه ضد روسیه توسط آمریکا در سازمان ملل دو روز پیش نمونه بارز دیگر این نزدیکی و تفاهم است، ترامپ یک بازرگان است و تنها یک دشمن واقعی در جهان کنونی دارد، چین.
نزدیکی او با روسیه راهبردی نیست بلکه مقطعی و برای مهارکردن دشمن اصلی آمریکا، چین است.
او تلاش دارد جلو بلند پروازی‌های اقتصادی چین را بگیرد و از هر طریق ممکن به چین ضربه سیاسی و اقتصادی وارد کند با توجه‌به این راهبردی آمریکا اگر طالبان در مهار چین با ترامپ همکاری نکنند و پایگاه راهبردی بگرام را در اختیارش نگذارند، مجازات اقتصادی، سیاسی و حتی نظامی آنان قطعی و اجتناب‌ناپذیر است.
واپس گیری سلاح‌های باقی‌مانده می‌تواند یک بهانه و یکی از ابزارهای مهم جهت درهم کوبیدند آنان باشد، امری که با گماشتن مسئول جمع‌آوری این سلاح‌ها مقدمه آن گذاشته شده است.
نقش کشورهای منطقه
به نظر می‌رسد صبر و شکیبایی نیروهای منطقهای نیز به پایان رسیده است، ناامنی دوام‌دار در پاکستان، حملات پی‌درپی در بلوچستان ایران، عدم پایبندی به حق آبه هیرمند، تهدید تاجیکستان توسط فرمانده قول اردو ۲۰۷ طالبان در شمال، سفر وزیر خارجه روسیه به تهران و اعلام وزیر خارجه ایران مبتنی بر گفتگو در باب افغانستان، همه وهمه حکایت از یک بازی جدید در منطقه دارد.
به نظر می‌رسد صبر و شکیبایی نیروهای منطقهای نیز به پایان رسیده است، ناامنی دوام‌دار در پاکستان، حملات پی‌درپی در بلوچستان ایران، عدم پایبندی به حق آبه هیرمند، تهدید تاجیکستان توسط فرمانده قول اردو ۲۰۷ طالبان در شمال، سفر وزیر خارجه روسیه به تهران و اعلام وزیر خارجه ایران مبتنی بر گفتگو در باب افغانستان، همه وهمه حکایت از یک بازی جدید در منطقه دارد.
هرچه باشد یک مسئله روشن است، عمر حاکمیت طالبان به پایان رسیده است و به‌زودی جام زهری را که ملاعمر ۲۵ سال پیش نوشید، هیبت الله آخوند نیز خواهد نوشید.
اما آنچه برای نیروهای روشن ضمیر و نخبگان حوزه‌ای مقاومت لازم است، انسجام و هماهنگ نقش بازیدن، در این معادلات نوین است.
برچسب ها
ایالات متحده امریکا پایان عمر طالبان ترامپ
