بخش نهم
” الگوهای روزه داری “
” کان رسول الله أجود الناس، وکان أجود ما یکون فی رمضان ….” پیامبراکرم (ص) بخشنده ترین مردم بود و بهترین بخشندگی وی در رمضان بود …..
دیده شده است که برخی ثروت مندان در ایام رمضان و به ویژه وقت افطار إقدام به توزیع إفطاری میان نیازمندان روزه دار میکنند و این کارمبین حاکمیت فرهنگ روزه داری بر ذهنیت و اخلاق اجتماعی روزه داران ما می باشد .
همین گونه أثرات گذشت و سخاوت روزه داری در اخلاق اکثر مردم مؤمن ما دیده میشود مانند کمک به فقرأ، پرداخت زکاة، إفطار دسته جمعی رمساجد و نمونه های دیگر. با همۀ اینها ما شاهد کاهش قیمت مواد غذایی در ماه رمضان نیستیم و گاهی این قیمت ها بلند نیز میرود . به لحاظ اقتصادی و تخصصی
آن هردلیلی که داشته باشد ولی به لحاظ اخلاقی نوعی سوء استفاده از نیازمبرم روزه داران را در ماه رمضان نشان میدهد و این قطعا برخلاف و درتضاد با اخلاق توصیه شده از جانب پیامبراکرم (ص) در ماه رمضان است .
رمضان به لحاظ ماهیت تقویمی خود نوعی ایجاد فرصت برای تمام کسانی است که در طول سال به وظایف اخلاق اجتماعی خود چندان رسیدگی نکرده اند و یا اینکه با یک ذهنیت نا امید از پیش آمدن فرصت مغفرت و اصلاح اخلاق اجتماعی بسرمی برده است . اینجا دیگر این نا امیدی ها بسر می رسد
و فرصتی پیش می آید که هرشخص وار مسابقه بدست آوردن دل دیگران و به نمایش گذاشتن نوع دوستی انسانی گردد .
پیامبراکرم (ص) به عنوان بزرگترین الگوی زندۀ تاریخ انسانیت در امر روزه داری نیز به صورت یک الگوی کامل ظاهر شده است آنجا که در باره اش گفته شده است ” کان رسول الله أجود الناس، وکان أجود مایکون فی رمضان … ” (پیامبرخدا بخشنده ترین مردم بود وبهترین بخشندگی آنحضرت در رمضان بود(
جودت و أجود بودن در عین حالکیه نمایانگر بخشنده گی است و از طرف دیگر نمایانگر جید بودن و بهترین بودن نیزاست و به همین لحاظ ماه رمضان را میتوان گفت ماه ظهور بهترین ها است . بهترین درگذشت، بهترین در عفو، بهترین در سخاوت، بهترین در کمک به دیگران و در موارد دیگر .
شاید بهترین نوع کمک رسیدگی به حال همسایه های باشد که جدا نیازدارند ولی از حیا نمیتوانند اظهار کنند ” لایسئلون الناس الحافا ..” و این کمک قطعا زندگی وی تاثیر به شدت مثبت میگزارد .
کارگران روزمزد که در اکثر چهارراهی ها منتظرپیداشدن صاحب کاراند نیز از مستحق ترین های این جامعه اند . آنها از یک جانب خود سوال نمیکنند واز جانب دیگر آمادۀ کار اند به شرط اینکه کاری پیدا شود واین وضعیت آنها به مراتب نزد پروردگار با ارزش تراست از کسانی که مشغول کار های
نامشروع اند و از طریق فساد اداری مشغول جمع آوری پول می باشند گرچه در قطار با شخصیت ترین ها ردیف شوند برای اینکه معیاراصلی در اخلاق اسلامی شخصیت یک انسان به لحاظ پابندی وی به خطوط حلال و حرام بستگی دارد و ظاهر جسمی آن معیار نیست وهمین گونه دادن القاب دهن پرکن ازجانب مداحان این مفسدین نیز بر درجۀ وی نزد پروردگار کمکی نخواهد کرد .
ادامه دارد …
