با گذشت سه‌سال و اندی از تسلط گروه طالبان بر کشور، نگرانی، دلهره، ترس و وحشت سلطه‌داری دور نخست این گروه بار دیگر در دل شهروندان زنده شده است. بر‌اساس بررسی وضعیت موجود«فاتحه موسیقی خوانده شده، محافل شادی زرق‌و‌برق گذشته را ندارد و طبقه جوان کشور آهسته‌آهسته از آراستن خود طبق مدل‌های رایج جامعه به سوی گذاشتن ریش و پوشیدن کلاه و لنگی رجوع کرده‌اند.» محدودیت طالبان بر کارمندان اداره‌های دولتی و غیر دولتی، شهروندان به‌ویژه زنان و کسبه‌کاران تأثیرات منفی بر‌جای گذاشته است. در این میان یکی از محدویت‌های بارز طالبان تعیین تکلیف برای آریشگرها(سلمان‌ها) است. محتسبان اداره امر به معروف این گروه بارها به‌صورت شفاهی به آرایشگرها هشدار داده‌اند تا از اصلاح موها به گفته خودشان طبق «مدل‌های غربی» و تراشیدن ریش خودداری کنند. در تازه‌ترین مورد، محتسبان این گروه آریشگران را در شهر پلخمری مرکز ولایت بغلان به دلیل «کوتاه کردن ریش و کم کردن موی سرشان» لت‌وکوب کردند و دکان‌های‌شان را مسدود ساختند.
این محدودیت‌ها و ایجاد «ترس و رعب» طالبان سبب شده که درآمد آریشگرها در کشور کاهش یابد و آرایشگران شغل خود را به‌شدت ناخوش‌آیند بپدارند. شماری از مالکان آرایشگری در شهر پلخمری می‌گویند که پس از وضع محدودیت‌های طالبان بر شغل پیرایش، درآمد آنان بیش از ۵۰ درصد کاهش یافته و افراد طالبان آنان را تحقیر می‌کنند و شغل آنان را خلاف شریعت می‌دانند.
احمد‌منیر، مالک یکی از آرایشگاه‌ها در «بند دوم» شهر پلخمر است. او در صحبت با خبرنگار محلی ما در بغلان گفته است که از زمان وضع محدودیت به این‌سو سودی در کاروبارش باقی نمانده است. منیر گفته است: «سابق که بود، کاروبار ما خوب بود، اما حالا نصف شده و هیچ سودی در کار آرایشگری نیست.» او در ادامه گفته است که تا پیش از آمدن طالبان به قدرت، از آراستن موی و ریش هر مشتری دست‌کم ۲۵۰ یا ۳۰۰ افغانی مزد به دست می‌آورد، اما حالا مشتریانش حاضر نمی‌شوند بیش از ۱۵۰ افغانی بپردازند.
کاهش زرق‌و‌برق محافل عروسی عامل دیگری است که کار آرایشگری را کاهش داده و درصدی بزرگی از درآمد پیرایش‌گران کاسته است. احمد منیر خاطرنشان کرده است که در زمان جمهوریت به‌ویژه هنگام عروسی و دیگر محافل شادمانی مشتریان زیادی برای پیرایش به دکان او می‌آمدند، اکنون اما اشتراک‌کننده‌گان محافل بدون آراستن خود در محافل شادی اشتراک می‌کنند: «قبلاً یک عروسی می‌شد، ۲۰ یا ۳۰ نفر به خاطر اشتراک در محفل به آرایشگری‌ها می‌آمدند، اما حالا هیچ کسی نمی‌آید و بدون آرایش به عروسی می‌روند.»
مصطفی، آرایشگر دیگری در پلخمری است. او نیز از کاهش درآمدش بعد از گذشته شکایت دارد، اما آن‌چه او را بیشتر می‌رنجاند، محدودیت‌های طالبان است که بالای او و هم‌مسلکانش تاثیر منفی بر‌جا گذاشته است. این پیرایشگر که باری به دلیل شغلش از سوی طالبان تحقیر و حتا زندانی شده است، گفته است: «چند طالب آمدند داخل دکانم و بدون این‌که چیزی بگویند، شروع به پاره کردن عکس‌ها کردند. وقتی برای‌شان گفتم پاره نکنید، خودم تمام عکس‌ها را دور می‌کنم، بالای طالبان بسیار بد خورد و مرا تحقیر و لت‌وکوب کردند.» مصطفی اضافه کرده است: «من را بردند به داخل یک کانتینر انداختند. یک شبانه‌روز بندی بودم تا خودشان دوباره آزادم کردند.»
با این حال، مصدیق باشنده شهر پلخمری گفته است که در سه‌ال واندی سلطه طالبان؛ شمار زیادی از آرایشگر‌های شهر پلخمری و ولایت‌های دیگر به دلایل مختلف از جمله «تراشیدن ریش، اصلاح موی به مدل‌های غربی و موجودیت عکس در دکان‌های‌شان» از سوی افراد طالبان توهین، تحقیر و برای مدت کوتاهی زندانی شده‌اند. مصدیق افزوده که این محدودیت‌ها و ممنوعیت‌ها به‌طور فزاینده‌ی رو به افزایش است و اخیرا افراد این‌گروه سلمان‌ها را لت‌وکوب می‌کنند و دکان‌های‌شان را مسدود می‌سازند.
این در حالی است که طالبان پس از تسلط بر کشور، محدودیت‌های زیادی بر فعالیت‌های اجتماعی شهروندان وضع کرده‌اند. منع سازوسرود و وضع محدودیت بر لباس‌های تنگ با رنگ‌های شوخ در محافل شادمانی، محدودیت بر تراشیدن ریش و اصلاح موی طبق مدل‌های غربی از محدودیت این گروه بر شهروندان است. این گروه همچنان کارمندان اداره‌های دولتی را تهدید کرده‌اند که در صورت نداشتن ریش و نپوشیدن کلاه یا لنگی، از وظیفه برکنار خواهند شد.
طالبان وضع محدودیت بر آرایشگرها را جنبه دینی می‌دهند و توضیح می‌دهند که سلمان‌ها نباید جوانان را در آراستن ریش و مو به مدل‌های غربی یاری برسانند. محدودیت طالبان بر شهروندان به اندازه‌ای جدی است که این گروه به‌تازه‌گی هشت تن از سلمان‌های شهر پلخمری را لت‌وکوب و بازداشت و دکان‌های‌شان را مهرولاک کردند.
