گروه طالبان به تازگی تصمیم گرفته اند تا از استادان مضمون ثقافت اسلامی و دانشکده‌ی شرعیات، امتحان طالبی اخذ نمایند. بنا بر گفته‌ی فضل الهادی وزین، این امتحان توسط کسانی گرفته می‌شود که قبلا از شاگردان همین استادان بودند، لذا این را نمی‌توان «امتحان» گفت بلکه یک «امتهان» خواهد بود. شاید یاد ما باشد که یک وقتی عبدالحفیظ منصور نماینده مردم کابل در شورای ملی پیشنهاد داده بود که مضامین ثقافت اسلامی و همین‌طور موضوعات سخنرانی ائیمه مساجد مورد بررسی قرارداده شود تا این که مورد سوء استفاده‍‌ی افراطیت قرار نگیرد و این مضامین در حالی که برای تبیین ارزش‌های اسلامی جزء از نصاب درسی دانشکده‌های مختلف قرار داده شده بود، توسط چیپترنوت برخی چهره‌های سلفی تبدیل به مواد خام تکفیرگری می‌گردید. در این چیپترنوت‌ها، هرگونه نظام سیاسی مبتنی بر«رأی» مردم، نظام غیراسلامی و ساختار سیاسی جمهوری، یک ساختار غیراسلامی دانسته می‌شد.
آن زمان، برخی از چهره‌های احساساتی و عقده‌مند، سروصدا به پا نمودند که این‌گونه پیشنهاد‌ها علیه اصل مضمون ثقافت اسلامی می‌باشد و تا آنجا که یکی از نمایندگان پارلمان به گونه‌ی دیوانه‌واری ادعا نمود که نظام سیاسی شان یک حالت اضطراری است و حقیقتا اسلامی نیست و فقط از روی ضرورت، آنها پذیرفته اند که در این نظام شرکت نمایند و نماینده پارلمان باشند. این‌ها متوجه نگردیده بودند که تبلیغ غیراسلامی بودن نظام سیاسی مبتنی بر «رأی» همان چیزی است که گروه طالبان می‌خواست و با همین ترفند علیه مردم مسلمان خراسان‌افغانستان اعلام جنگ نموده بود.
این‌ها نمی‌دانستند که افراطیت، طبقات مختلفی دارد و تمام طبقات و نحله‌هایش یک مصیبت و لکه‌ی ننگی بر دامن اسلام و آزادی می باشد و افراطیت در صورت نبودن بر قدرت، نوک شمشیرش متوجه مردم سالاری می‌باشد ولی زمانی که به قدرت رسید دیگر پروای هیچ‌چیزی را ندارد و مانند عقرب به جان همدگر می‌افتند و به حذف یکدگر اقدام می‌کنند.
امروز به خوبی دیده می‌شود که همان کسانی که امروز از امتحان گروه طالبان شکایت دارند، کسانی بود که با پیشنهاد اصلاح مضمون ثقافت دیوانگی شان گل کرد و هیاهو به راه انداختند و حالا شکایت دارند که شاگردان خود شان امتحان می‌گیرند. دقیقا پیشبینی همین بود که روزی خواهد رسید که مدافعان گروه طالبان نیز فرار نمایند و با گلایه از گروه طالبان بخواهند که بر آنها رحم کنند. همان‌هایی که با ترفند مطرح نمودن موضوعاتی چون «حکومت ناب اسلامی»، «فهم صحیح اسلام»، و….. زمینه را برای گسترش تفکر طالبانی هموارنمودند، امروز به کشورهای دموکراتیک پناه برده اند وزیرچتر نظام‌های دموکراتیک از گروه طالبان شکوه می‌نمایند درحالی‌که فرصت داشتند تا جلو تفکر طالبانی را با اصلاح مضامینی چون ثقافت می‌گرفتند اما نه تنها که نکردند بلکه با سروصدای بی‌جا مانع آن شدند.
امروز که گروه طالبان آمده اند، نه «حزب التحریری» است، نه «جمعیت اصلاحی»، نه «سلفی گری» و نه از «حکومت ناب اسلامی» خبری است چون مَثَل محلی مشهوری است که می‌گوید «دیوانه برخیز که مست آمد»حالا باید از بیرون یا زندان‌های گروه طالبان نظاره‌گر مستی گروه طالبان باشند.
