کتاب ( الامارت الاسلامیه ونظامها)
توسط ریس ستر محکمه اینها ترتیب یافته و شیخ هبت الله امیر ط البان بر آن مهر تایید گذاشته است و دراین کتاب چه عجایب نیست که است، از جمله:
نخستین شهامت نویسنده کتاب این است که از مطالب کتابهای نظام الحکم – که توسط استادان کشورهای عربی و زیر سلطه دولت شاهی و خانوادگی که مشهور به آل سعود و آل خلیفه و آل فلان و آل فلان اند نوشته شده است، کاپی برداری نموده واز این چار چوب حرف وحدیث جدا ندارد وتمام تلاش را به خرچ داده آیات واحادیث واقوال مذاهب را به نفع امارت نام نهاد خود شان توجه نماید.
جدید ترین سخن قابل تعجب در این نوشته تناقضات و تضاد مطالب ومفهوم کتاب است.
باوجود اینکه مذهب حنفی را در دستگاه قضاء انحصاری خوانده است و در جای دیگر پیروی وحضور مذاهب غیر حنفی را عار خوانده است یعنی: مذاهب اسلامی غیر حنفی مایه ی شرم، ننگ وعار است وچنان طعن وارد کرده که گویا بودن مذهب دیگر لکه ننگ وشرم است در مملکت واما ۹۰٪ درصد کتاب را اقوال علماء حنبلی، مالکی و شافعی تشکیل می دهد و۱۰ در صد اقوال فقهای حنفی وجود دارد، طراح کتاب می خواسته کشورهای خلیفه نشین را بفهماند که ماسلفی ودشمن شیعه هستیم واز طرف دیگر پیام به علماء کشور دادند که ما حنفی دو آتشه هستیم، سوال مطرح می شود، شرعا قاضی مکلف است به حق فیصله نماید اگر حق در جانب غیر حنفی بود تکلیف قاضی چه می شود؟!.
نویسنده:
به جز علم شرعی علوم عصری را جاهلانه رد می کند، در حالیکه آنچه نیاز اساسی وبنیادی بشر را می سازد کسب وطلب آن واجب می شود وبدون شک علوم عصری موقوف علیه حیات انسانی می باشد وآموزش آن فرض می گردد و درحالیکه علوم عصری بهترین درب مفتوح دفتر خداشناسی، بندگی وخود شناسی است .
زنان را موجود کاملا شرم، عورت واز درجه انسان کامل برون ساخته، به زنان تعریف محدود و تنزل دهنده از مقام انسان بحیث خدمه می دهد، حقوق، قوانین و علوم جدیده را کفر می خواند، انتخابات دیموکراسی را بدون شناخت ابتدای به دو دلیل کفر می خواند، دلیل اول، مساوات میان دانا ونادان جامعه.
دوم، ضیاع مال صورت میگیرد واز عادات غرب است بنا بر این کفر است.
قوم افاغنه ( پشتون) را از زبان سید جمال الدین اکثر مطلق کشور ومردم جنگجو و دامن کشال، عمامه به سر و زنان دارای لباس های فراخ و پوشش کلان تعریف نموده ودیگر اقوام در ذره بین شیخ قابل لمس نبوده و اظهار بیماری دیگر می کند که احمدشاه ابدالی ودیگر شاهان به فارسی زبان ها اعتماد نداشت وی خواسته بگوید ماقریشی این کشور هستیم و دیگران اقوام نابکار و در پایین ترین درجه مخلوق اند فلهذا صلاح وبقای ملک به ما گره خورده است.
به تعلیم وتربیه زنان اهمیت نمی دهد ومی گوید علم تاحد احکام شرعی و موارد قابلگی برای زایمان زنان خوب است واما پرورش اطفال، آشپزی وجاروب خانه ولباس شوی را یاد بگیرند، نباید علوم جدیده را زنان بیاموزند،
در مورد آزادی بیان جالب ترین تقنین نموده است، بجز امر بالمعروف والنهی دیگر هیچ کس حق هیچ نوع بیان را ندارند وهمه بیان ها غیر از امر بالمعروف تمامش فتنه است.
ودر گزینش و نصب حاکم به زعم خود تنها گزینه اهل حل و عقد وبیعت اجباری را بر آحاد مردم پیش بینی کرده است که نه موافق شریعت است و نه موافق مصالح ومنافع مردم وقتیکه در قبول دین اسلام اجبار ممنوع باشد و در قبول بیعت چطور اجبار مجاز می شود حرام تر می گردد و درحالیکه بیعت از مبایعت و شرط انفاذ آن رضایت طرفین می باشد واین نگاه باب استبداد ومظالم را باز وعدالت وحقوق شهروندی را سلب می کند و جز معیارهای سرکوب وصلاحیت بلند استبداد هیچ دورنمای سیاسی، اقتصادی، فرهنگی وتمدنی و… ندارد.
