سیاست فرهنگی جبهۀ مقاومت ملی افغانستان

مراد از فرهنگ در این نبشته مجموعه ی اعتقادات، باور ها،سنت ها و هنجار های سیاسی اجتماعی است. فرهنگ به مثابه ی عاملی تاثیر گذار پنداشته شده که سایر عرصه های زندکی مانند عرصه ی اقتصاد، آموزش و پرورش، حقوق و سیاست راحت چنبره ی خود قرار داده است. هر چند فرهنگ اوازه ای به پایه ی اقتصاد و سیاست ندارد، اما از رهگذر دامنه و وسعت بسی فراگیرتر و از نظر اثرگذاری بسی مهم تر می باشد.

بشر در ابتدا به عوامل سخت افزاری آشنا گردید، سنگ پاره ها، کارد و شمشیر را بکار گرفت تا این که به سلاح های مخرب ویرانگر اتمی رسید. در گام بعدی درامر کسب متوجه پول شد، از این رو هر چه در توان داشت ،برای کسب درامد بیشتر تلاش ورزید، پایان قرن بیستم، برابر است به دریافت تازه اندیشمندان که در آن از مقام برتر فرهنگ سخن می گوید. اندیشمندان متعلق به مکتب فرانکفورت و هم دانشمندان لیبرال مشرب مانند جوزف نای نقش فرهنگ را بسی برجسته تر از آن دانستند که در گذشته ها مطرح بوده، و اکنون فرهنگ است که در مناسبات بشری چه در میدان جنگ وسیاست، چه در عرصه ی تجارت و صنعت حرف اول را می زند.

جبهه ی مقاومت ملی افغانستان به عنوان یک جبهه ی سیاسی نظامی متاثر از اوضاع و شرایط خویش است، و نمی تواند به دور از وضعیت زمین و زمانه ی خویش عمل بدارد، این جبهه به جایگاه بلند فرهنگ آگاهی کامل دارد. از نظر این جبهه درگیری کنونی میان تحریک طالبان و جبهه ی مقاومت ملی افغانستان بیش از همه و پیش از همه ماهیت فرهنگی دارد، در واقع این دو اردوگاه فرهنگی اند، که باهم در ستیز اند، سیاستمداران، و نظامیان بیش از سربازانی نیستند، که فرهنگ آن ها را بسیج و اماده ای قربانی کرده است.

از دید نویسنده، خطوط اساسی سیاست فرهنگی جبهه ی مقاومت ملی افغانستان در موارد زیر فشرده شده می تواند:

دفاع مشروع

جبهه ی مقاومت ملی نه آغاز گر جنگ بوده، نه عاشق و شیفته ی جنگ می باشد، بلکه جنگ را از سر ناگزیری در پیش گرفته است. پس از آن که کابل پایتخت کشور بدست تحریک طالبان سقوط کرد، رهبری جبهه سعی تمام داشت تا با فرستادن هیات هایی از علمای دینی و سیاستمداران از در گیری نظامی پیشگیری بعمل آرد. رفت و آمد هایی صورت پذیرفت و گفتگو هایی انجام شد، اما تحریک طالبان چیزی غیر از تسلیمی ذلت بار از جبهه ی مقاومت ملی نمی خواستند ،امری که پذیرفتنی نبود. اکنون که تحریک طالبان به کلیه مطالبات صلح آمیز پشت پا زده، راهی جز دفاع برای جبهه ی مقاومت ملی افغانستان باقی نمانده است،

جبهه ی مقاومت ملی افغانستان متکی بر آموزه های اسلامی و سنن بشری، دفاع دربرابر دشمن ظالم و ستمگر حق مشروع خود می شمارد، به این صورت، جبهه ی مقاومت مبارزه ی را که شروع کرده است ،ماهیت دفاعی داشته و مشروعیت اش را از ایستادگی در برابر زور گویی، ظلم و بیداد گرفته است .ظلم یک عمل پلید و زشت است، نه تلاوت نصوص دینی، نه ریش و دستار هیچ کدام، ظلم را پذیرفتنی نمی سازد، بر عکس آن هایی که در برابر ظلم خاموشی اختیار می کنند، و گوشه ی عزلت برمی گزینند، به خاطر سکوت شان در پیشگاه پروردگار و در نزد مردم پاسخگو خواهند بود.

جبهه ی مقاومت ملی افغانستان کشور را اسیر تروریسم، آزمندی های نظامیان پاکستانی می داند، از این رواین مبارزه را در حقیقت تلاش برای نجات کشور و رهایی از چنگال تروریسم جهانی می داند. این جبهه معتقد است که گروه های تروریستی حاکم، به هیچ وجه توان درک و استدلال و منطق انسانی را ندارند. از این رو درکنار تلاش های سیاسی خویش، فعالیت های نظامی خود را به منظور وادار ساختن تحریک طالبان برای مذاکره و تفاهم در دستور کار خویش قرار داده است. و هر زمانی که یقین حاصل بدارد، تحریک طالبان برای حل معضله ی کشور از طریق گفتگو و مذاکره آمادگی دارند، کاربرد زور و نظامی گری منتفی می گردد.

مشروعیت

ازدید جبهه ی مقاومت ملی ،مشروعیت یک نظام سیاسی به رضایت مردم بستگی دارد، ادعای هر گروهی مبنی بر این که دارای مشروعیت الهی می باشد، فاقد اعتبار می باشد. دیگر دوره های حکومت های تغلب و‌میراثی سپری شده است، بنابر این محک و معیار مشروعیت سیاسی در رضایت مردم است، که با رای گیری آشکار می شود.جبهه بدین باور است، که دولت ها در عصر کنونی تنها مسوول تامین امنیت فزیکی نیستند، به سخن بهتر، دیگر درسده ی بیست ویکم امنیت فزیکی معنا ندارد، حالا بحث بر سر امنیت فرهنگی و اجتماعی هم است، شهروندان باید رای و اراده ی خود را در تصمیم گیری های کلان بیننده و شریک باشند، دولت های امروزی در برابر وضعیت معیشتی، امور بهداشتی و آموزش پرورش شهروندان خود مسوول وپاسخگو می باشند. دولت دیگر به معنای زدن و بستن نیست، آن هایی که دولتداری را در مسایل امنیتی خلاصه می دارند، از درک مسولیت دولت های جدید عاجز افتاده اند و نباید مزاحم مردم شوند.

از جانب دیگر، سیر تحولات جهانی، در مواردی مفاهیم قبلی در موارد دولت را دگرگون کرده است، بدین معنا که دولت های مشروع در سطح جهانی می باید به قوانین بین المللی پابندی نشان دهند، حقوق بشر را پاس بدارند و از حمایت گروه های تروریستی و دهشت افکن اجتناب ورزند، امری که تحریک طالبان تا هنوز در مغایرت با آن گام بر می‌ دارند و نظام بین المللی را نادیده گرفته اند.

قرائت اعتدالی

اسلام آئین اعتقادی و برنامه ی عمل در عرصه ی فردی و اجتماعی برای جبهه ی مقاومت ملی افغانستان است. این جبهه با هرگونه برداشت افراط و تفریط از اسلام مخالف می باشد. از این رو هم نظر آن هایی که اسلام را در عبادات فردی تقلیل می دهند، نمی پسندد و هم با کسانی که می خواهند، بر همه چیز مهر اسلامی بزنند سازگاری ندارد. اسلام به عنوان دین جاودانی دارای یک سری آموزه های ماندگار می باشد، که برای همیشه می تواند، باقی باشد و هم شامل دسته ی از احکام است، که اثر تحولات اجتماعی، سیاسی، و اقتصادی می تواند، دگرگون گردد.

جبهه ی مقاومت ملی دگم اندیشی وجمود فکری را از موانع عمده بر سر راه مسلمان ها می داند و بدین عقیده است، که اسلام بیشترین ضربه را از ناحیه ی مسلمان های افراطی تحمل کرده است. سعی در ایدیولوژیک کردن دین از گستردگی دین می کاهد و شانس بقا و پایداری را از دین می گیرد. در دامن دین است، که تفاوت های فکری و فرهنگی امکان تبارز می یابد، به ابتکار و نو آوری میدان داده می شود و زمینه ی رقابت سالم در عرصه های گوناگون برای پیشرفت و ترقی شکل می گیرد. جبهه راه میانی را در این وادی پرتنش در توسل به رای جمهور علمای مسلمان می داند، که در درازنای تاریخ مدنیت آفریدند، از خود فرهنگ غنی انسانی به میراث نهادند و در وضعیت حاضر راه های معقول با دنیای مدرن را شناسایی کرده اند. جبهه ی مقاومت ملی چالش های عمده فراروی متفکران مسلمان را از نوع علمی، حقوقی و هنری می داند، لذا هر اقدامی را که جلو دانش آموزی را بگیرد، عملی خلاف روحیه ی اسلامی می پندارد. دشمنان ،اسلام را دین قرون وسطایی ،عقب مانده و خلاف حقوق بشر معرفی بدارند، از این رو همه ی آن هایی که با حقوق بشر در ستیزاند، دانسته یا نا دانسته در خدمت اغیار می داند، به همین گونه، اسلام هر گز با شادی و خرسندی حلال در مخاصت نبوده، بلکه آن را از طریق تفریح و سرگرمی های حلال انسانی تشویق می دارد و در این راستا فعالیت های هنری را می ستاید.

جبهه به مردم افغانستان می اندیشد

از دید جبهه ی مقاومت ملی، تمامیت ارضی افغانستان محترم بوده، و این سرزمین را تجزیه ناپذیر می داند، اقوام و زبان های متعدد و سیله ی شناخت و تفکیک بوده نه اسباب برتری طلبی قومی و تمامیت خواهی. این جبهه، فضل و کمال ذاتی را برای هیچ قوم و زبانی به رسمیت نمی شناسد، تنها نشانه فضل و برتری انسان ها تقوای آن هاست، که قرآن مجید در این مورد صراحت دارد.

مبارزه ی را که جبهه ی مقاومت ملی افغانستان روی دست دارد، به منظور کسب آزادی، تامین عدالت درمیان همه ی باشندگان این کشور می باشد.

تحریک طالبان از میان پشتون ها بیشترین عضورا دارد و این امر به معنی آن نیست که تحریک طالبان به عنوان یک جنبش قومی /پشتونی پنداشته شود، همان گونه که بیشترین منسوبین جبهه ی مقاومت ملی از اقوام غیر پشتون می باشد، و هرگزمعنای آن را افاده نمی دارد که جبهه مقاومت یک جریان ضد پشتونی باشد.

جبهه، تحریک طالبان را جریان تندرو مذهبی می داند که بوسیله استخبارات بیگانه سازماندهی گردیده و به منظور ویرانی افغانستان به حرکت افتاده است، ازین رو عوامل بیرونی را در تشکیل و تحریک طالبان موثرتر از عوامل درونی می‌داند، با چنین دید، جبهه مقاومت ملی افغانستان با همان جسارتی که در برابر تمامیت خواهی و ستیزه جویی تحریک طالبان ایستاده است، دربرابر آن هایی که این تقابل عدالت خواهانه و حق طلبانه را به تنش های قومی تقلیل دهند، مبارزه می دارد.