بخش یازدهم
” رمضان ماه شکر”
رمضان یک حقیقت دیگر هم دارد و آن اینکه تنها و بزرگترین تجربۀ ملموس نعمت های خدادادی و درک محسوس وضعیت گرسنگان میباشد . قرآن بارها از بندگان خواسته است که در برابر نعمت های خداوند متعال اورا سپاس گزارباشد و این نشان میدهد که رمضان یکی از معدود فرصت های است که بنده با روزه گرفتن درک میکند که تا چه اندازه مالامال از نعمت های خدادادی زندگی بسربرده است و کمترمتوجه شده است که این نعمت ها از آن پروردگاراست و دست انسان برای خلق آنها در کار نیست و فقط انسانها میتوانند با ترکیب و عملیه مادی و شیمیایی آنها رعایت ذوق خویش را نماید .
پروردگار میفرماید : ” لئن شکرتم لأزیدنکم و لئن کفرتم إن عذابی لشدید “) اگر سپاس گزاریدید برشما نعمت های خود را زیاد میکنم واگر کفران نمودید بیشک عذاب من سخت خواهد بود ) این یکی از مواردی است که در قرآن به ” شکر ” و سپاس پرداخته است و موارد زیادی و جود دارد که شکر گزاری را اهمیت میدهد . اساسا سوال این است که شکرگزاری ازکی باید صورت گیرد؟ و اینکه چگونه باید سپاس گزار بود ؟
بنا بر منوال جهانبینی اسلام هرعبادت و عمل مشروع به نوعی دارای بُعد اجتماعی و نوع دوستی انسانی میباشد و ” شکر” گزاری نیز ازاین قاعده مستثنی نیست و برای اینکه بتوان شکرگزارکامل بود
نه تنها اینکه از پروردگار باید سپاس کرد، بلکه سپاس گزار بندگان وی نیز باید باشیم و عجیب اینکه سپاس گزاری از خدا موقوف و معلق به سپاس گزاری ازبندگان خدا است .
” من لم یشکر الناس لم یشکر الله ” کسی سپاس گزار مردم اگر نبود سپاس گزار خدا نمی باشد. چه خوب است که رمضان ماه شکرگزاری از بندگان خدا باشد . گاهی قلبا از همسران یا شوهران ما سپاس گزارده ایم ؟ این یک وظیفۀ رمضانی بود که شاید متوجه نشده باشیم . خانوادۀ ما با هزار زحمت و سعی تلاش دارد که ما در یک وضعیت خوب و آرام روزه داری نماییم و به إفطار رویم در حالیکه خود روزه
داراست و نیاز به عین همکاری و باخبری دارد .
سپاس از مادرانی که تا اینجای زندگی با سپرساختن حیات خود از حیات ما حمایت نموده است و سپاس از پدرانی که با خون دل برای توفیقات ما کوشیده است و سپاس از خدمه و تمام کارمندانی که روزانه با آنها روبه رو می شویم . شما کارکنان تنظیف شهرداری را می بینید؟ درست است که اینها معاش دارند
ولی نباید سپاس گزار تلاش های اینها باشیم ؟ سپاس گزاری مخلوق ما را میان بندگان دارای مرتبه و عظمت می کند ولی پروردگار آن را نوعی پرستش خود محسوب خواهد کرد .
نمازگزاردن شکر است . آنجا که خداوند متعال میفرماید:” إنا أعطیناک الکوثر فصل لربک و انحر …” ما ترا خیرزیادی عطا نمودیم پس نماز بگزار و قربانی کن …” فرصتی چون رمضان برای نماز گزاردن کمتر برای ما دست میدهد .
روزه گرفتن خود ” شکر ” است برای این همه نعمات که پروردگار برای ما داده است . قدر این نعمت ها آنجا دیده میشود که ساعاتی از تناول آنها محروم باشیم یعنی که روزه دارد باشیم .
نوازش یتیم شکر است . جامعه ما پراست از ایتام و اطفال بی سرپرست و هرروز هم توسط گروه های جنات کار به تعداد این ایتام افزوده میشود . وهرباری که این وحشی ها خود را برای رسیدن به بهشت ذهنی خویش انفلاق میدهد، چندین یتیم و بی سرپرست دیگر تولید می شود . خداوند متعال برای پیامبرش فرموده است ” ألم یجدک یتیما فآوای ….. فأما الیتیم فلا تقهر ” ( آیا تو تیمی بیش نبودی که پروردگار پناه داد ….. پس بر یتیمان قهر مکن ) به پاس اینکه ما یتیمی را پشت سرگذشتانده ایم و یا اینکه یتیمی را تجربه نکرده ایم موظف ایم تا به ایتام رحم نمایید و به عنوان سپاس از خدا به بندگان یتیم وی کمک نمایید .
سپاس از تمام مردم که دراین جامعه زندگی میکنند وما در کنار آنها بسرمی بریم و به گونۀ میان همه ما روابط اجتماعی ارگانیک برقرار است و زندگی ما با هم پیچ خورده است . ” وصل علیهم إن صلاتک سکن لهم ” درود بفرست بر مردم ( وای به حال وحشیانی که در ماه رمضان بجای درود گفتن به مردم
جسد ناپاک خود را انفلاق میدهند و بنام دین ما جنایت میکنند درحالیکه دین از چنین جانورانی بیزار است ) بدون شک درود تو مایۀ آرامش آنها خواهد شد .
ادامه دارد …
