بخش سیزدهم
ناتوانی در تغییر دیدگاه و سیاست امریکا:
دولت اسلامی و رهبران آن استاد ربانی و احمدشاه مسعود نتوانستند دیدگاه امریکایی ها را در برابر خود تغییر دهند. آن ها نه تنها هیچ توفیقی در سال های نخست دولتداری شان در کابل بر سر تغییر و تعویض سیاست و دیدگاه واشنگتن بدست نیاوردند، بلکه در سال های پس از سقوط کابل به دست طالبان و سال های مقاومت که زمینه های این تغییر قبل از هر زمان دیگر ایجاد شده بود، به چینن چیزی دست نیافتند؛ در حالی که امریکایی ها پس از حملات القاعده بر نایروبی و دارالسلام در آگست 1998 با احمدشاه مسعود روابط نزدیک اطلاعاتی بر سر اسامه بن لادن ایجاد کردند. عمق این ناکامی را از این اظهار نظر انجینر محمداسحاق از یاران و همسنگران احمدشاه مسعود، نویسنده و دیپلومات می توان درک کرد که پس از انسداد سفارت افغانستان در واشنگتن در سال های اخیر مقاومت علیه طالبان از سوی احمدشاه مسعود نمایندگی دفتر جبهۀ مقاومتِ ضد طالبان را در واشنگتن به عهده داشت:
«امریکایی ها در برابر دولت استاد ربانی که رهبری دولت مجاهدین را بدست داشت، نفرت داشتند. هیچگاه در مورد دولت او به حیث دولت از 1992 تا 1995 فکر نمی کردند. در واقع آن ها افغانستان را بعد از سقوط حکومت نجیب الله فرو رفه در جنگ های داخلی می دانستند. رژیم طالبان را بعداً بهتر از حکومت مجاهدین می پنداشتند. در دوران مقاومت ضد طالبان هم وضع به همین گونه بود. با آمرصاحب (احمدشاه مسعود) فقط یک رابط برای موضوع ابن لادن پیدا کردند. آن ها ابن لادن را طوری می خواستند از بین ببرند که دیگر هیچ مشکلی با طالبان و پاکستان پیدا نشود. با احمدشاه مسعود روابط خوبی نداشتند. او را متهم بدست داشتن در قاچاق مواد مخدر می کردند و در جنگ های کابل مسئولش می پنداشتند. من با آن ها به توافق خود شان به حیث نمایندۀ جبهۀ متحد رفته بودم کدام کاری انجام نمی دادند. فقط در برابر پرداخت شصت دالر هر سه ماه ویزا می دادند. گاهی یگان ملاقاتی در سطح پایین صورت می گرفت که گپ های متحدالمال گفته می شد…. .»
وقتی رهبران تاجیک دولت اسلامی و جبهۀ مقاومت ضد طالبان حتی در سال های که طالبان به عنوان گروه تروریستی ضد منافع امریکا از اسامه بن لادن و اعضای ارشد سازمان القاعده میزبانی می کردند و القاعده حمله بر سفارت امریکا را در نایروبی و دارلسلام از افغانستان و در کنار طالبان سازمان دهی کرد و انجام داد، موفق به تغییر دیدگاه و سیاست امریکا در مورد خود و تاجیک ها نشدند، چه زمانی می توانستند به این موفقیت دست یابند؟
جانشینان احمدشاه مسعود پس از اقتدار مجدد بر کابل که با حملۀ امریکا علیه طالبان در سال 2001 دست یافتند باز هم موفق به جلب حمایت امریکا از رهبری و محوریت تاجیک ها در قدرت سیاسی و دولت افغانستان نشدند. آن ها نه تنها برنامه ای در این مورد نداشتند و تلاشِ در این جهت نکردند، بلکه بر عکس در صدد آن شدند تا خود را با دیدگاه و سیاست امریکایی ها در مورد حاکمیت سیاسی افغانستان همآهنگ کنند و مطیع تمایلات و مطالبات امریکا باشند.
