شهرک سازی؛ برای مهاجرین برگشت کننده یا تغییر بافت قومی در ولایت پنجشیر؟!
شمس الدین حامد

ولایت پنجشیر ولایتی به شدت کوهستانی و بدون زمین است و با شندگان آن به کمبود زمین مواجه اند. در ولسوالی عنابه ( ۱۷۸) جریب زمین وجود ندارد تا در آن شهرک ساخته شود.
در دوران نظام جمهوریت به دلیل نبود زمین برای اعمار شهرک به مهاجرین برگشت کننده ی پنجشیرمسئولان ریاست مهاجرین طی
پیشنهادی خواهان توزیع، زمین در ولایت بغلان شده بودند.
این که پنجشیر از نظر نداشتن زمین در مضیقه است جای هیچ شک و تردیدی نیست. پس با وجود این مشکل جدی طالبان برای شهرک سازی در پنجشیر به دنبال چیستند؟
جواب این سوال واضح و روشن است. طالبان زیر این نام قطعن
به دنبال جا به جاسازی پشتون ها و تغییر، بافت قومی در ولایت پنجشیر و حوزه ی مقاومت اند.
طالبان باتوجه به نقش محوری ولایت پنجشیر به، رهبری احمد شاه مسعود قهرمان ملی در تحولات چهاردهه ی اخیر سعی دارند
جلو این دره را در هرگونه تحول بگیرند و به حاشیه برانند.
جنگ سال ۱۴٠۱ جبهه ی مقاومت ملی علیه طالبان یک بار دیگر، زنگ خطر ازناحیه ی این ولایت را به صدا درآورد و خطر پنجشیر
پس از قهرمان ملی را برجسته ساخت.
طالبان مردم پنجشیر را از چندین زاویه مورد هدف قرار داده اند.
جابجاسازی پشتون ها در پنجشیر، تغییر فکر پنجشیری ها به طرف داری از طالبان، زندانی ساختن مردم به منظور ارعاب پنجشیری ها، کشتن پنجشیری ها و کوچانیدن پنجشیری ها.
این گروه علاوه بر شهرک سازی زیرنام مهاجرین در نظر دارند با جا به جایی کوچی ها در ولایت پنجشیر زمینه ی هرگونه خیزش و قیام از سوی مردم پنجشیر را صدکنند.
طالبان دربلند مدت درنظر دارند باجابجایی های بیشتر پشتون ها ها درپنجشیر زمینه ی هرگونه حرکت ضد طالبان را در این ولایت بگیرند.
گروه طالبان پنجشیررا قلب مقاومت می دانند از این رو بیشترین تمرکز را برپنجشیرکرده اند. حضور بیش از بیست هزارنیروی تا
دندان مسلح طالبان در پنجشیر دال بر این مدعاست.
به باور من نباید آغاز شهرک سازی را در ولایت پنجشیر و سایر ولایات ساده گرفت و بی خیال از کنا آن گذشت. و نباید همه ی مسئولیت را به عهده ی جبهه ی مقاومت ملی سپرد.
ما همه بلا استثنا مسئولیت داریم در برابر طالبان به ایستیم و این غده ی سرطانی را از بدن افغانستان بیرون کنیم. به طالبان اجازه ندهیم که کار را از کار تمام کنند.
نباید به موضع گیری های سیاسی کشور ها به ویژه، امریکا دل خوش کنیم و منتظرآزادی کشور مان از سوی خارجی ها باشیم.
وضعیت کنونی بیش از آنچه فکر می کنیم خطرناک است و بدون حضور در میدان و جنگ علیه طالبان نمی توان حکومت طالبان را سرنگون کرد.
هرقدر زمان بگذرد به همان اندازه با توجه به برنامه های طالبان کار رهایی افغانستان از سلطه ی این گروه جاهل سخت و چه بسا دشوار خواهد شد.
به تکرار باید گفت نجات افغانستان از وضعیت اسفبار وظیفه ی همه ی اقشار جامعه است و نباید مسئولیت های مان را به دوش دیگران بگذاریم.