ملاهبت الله رهبر غایب گروه طالبان در پیام تازه که به مناسبت عید سعید قربان منتشر کرده، در آن به چند مورد اشاره داشته که همه آن‌ها در تناقص با حرف و عمل این گروه قرار دارد.
پیام ملا هبت الله رهبر مستبد گروه طالبان روز یک‌شنبه 4 سرطان از سوی ذبیح الله مجاهد، سخن‌گویی این گروه به نشر رسید که رهبر این گروه در پیامی به مناسبت عید از کشورها خواسته‌است که در امور افغانستان مداخله نکند و هم‌چنان او از تامین کلی حقوق زنان خبر داده و در عین حال از جهان خواسته که این گروه را به رسمیت بشناسند، چون نیاز به افغانستان زیر سلطه طالبان دارند و در بخش دیگر این پیام مدعی شده که افغانستان به خودکفایی اقتصادی رسیده‌است.
پیام رهبر گروه طالبان در حالی منتشر شده که دست‌کم تنها 1000 وزیرستانی و اعضای تحریک طالبان پاکستان (تی‌تی‌پی) در شهرستان‌های تخار که هم‌مرز با تاجیکستان هستند، مستقر شدند. نیروهای تحریک طالبان پاکستان که در شهرستان‌های، «دشت قلعه» «خواجه بهاوالدین» و «خواجه غار» استان تخار جابه‌جا شدند که بربنیاد گفته‌های منابع محلی این افراد مجهز با سلاح‌های سبک و سنگین هستند. طالبان با فشار وارد کردن به مردم محل آن‌ها را مجبور به ترک خانه‌هایشان کردند تا اعضای تی‌تی‌پی را در خانه‌های مردم جابه‌جا کنند.
هم‌چنان گروه طالبان در اطراف کانال «قوش‌تپه» که استان‌های بلخ و جوزجان را احتواء می‌کند صدها خانواده وزیرستانی واعضای تی‌تی‌پی را جا داده‌اند.
از سوی‌هم در نخستین روزهای تسلط گروه طالبان بر افغانستان، جنرال فیض حمید رئیس استخبارات «سی‌‌آی‌ای» پاکستان با چند مقام دیگر این کشور به کابل آمدند و چندین روز در هتل «سرینا» با مقامات گروه طالبان ملاقات داشته‌اند که بیشترین برنامه و دستور از سوی آن‌ها برای‌شان داده شد.
همچنین از نگرش و گرایش سیاسی مقام‌های طالبان نسبت به کشورهای بیرونی بر می آید که مقامات این گروه به گونه جداگانه به کشورهای بیگانه وابسته‌گی عمیق دارند.
از نظر وابسته‌گی طالبان را می‌توان به چهار گروه تقسیم کرد که تمام آن‌ها در صدد تامین منافع کشورهای وابسته خود هستند؛ مهره‌های امریکایی، وابستگان روسی، گماشته شده‌های پاکستانی و تربیه یافته‌های ایرانی که این گروه طی دو سال سلطه‌شان چندین مرتبه بر سر منافع این کشورها باهم درگیر شدند و حتی به یک‌دیگر تلفات نیز وارد کردند.
در بخش دیگر این پیام هبت الله آخندزاده رهبر گروه طالبان مدعی شده‌است که «حقوق زنان در افغانستان به گونه کلی تامین شده‌است و هیچ کمی و کاستی در این راستا وجود ندارد»
در حالی رهبر گروه طالبان این گونه دیده درای می‌کند که مدت دو سال می‌شود زنان افغانستان گذشته از سایر حقوق از اساسی‌ترین حق‌شان که آموزش است مرحوم هستند و برای زنان و دختران اجازه بیرون شدن از خانه داده نمی‌شود. هر فرمانده گروه طالبان از زنان به عنوان برده‌های جنسی استفاده می‌کنند و و تعدد زوج در میان فرماندهان این گروه افزایش یافته‌است که در بسیاری موارد طالبان با دختران و زنان به گونه اجباری ازدواج می‌کنند که آن‌ها را تهدید می‌کنند تا صدای‌شان خاموش باشد و هم‌چنان پس از به قدرت رسیدن این گروه خودکشی‌ها میان زنان افزایش یافته‌است و کارشناسان علت این خودکشی‌ها را بیشتر عدم تامین حقوق زنان خوانده و گفتند به زنان حق انتخاب و آزادی داده نمی شود و در یک وضعیت خفقان به‌سر می‌برند و بنا به این گونه فشارها روانی، آن‌ها مجبور به خودکشی می‌شوند.
بخش دیگر این پیام، ملا هبت الله: «جهان به افغانستان نیاز دارد و باید طالبان را به رسمیت بشناسد.» (!)
این حرف رهبر گروه طالبان نظر به چند دلیل از مضحک‌ترین و هرزه ترین باورها است که این رهبر غایب دارد.
آیا جهان به افغانستان زیر سلطه طالبان نیاز دارد که ده‌ها گروه و سازمان تروریستی را در آن جا دادند تا امنیت جهان را به خطر مواجه کنند؟
آیا جهان به افغانستان بی‌سرمایه و ناقض حقوق بشر نیاز دارد که بار دوش و ننگ بر جبین نظام‌های بین الملل باشد؟
آیا جهان به افغانستان زیر حاکمیت طالبان نیاز دارد که کشت و زرع و انتقال مواد مخدر به کشورهای بیرون در حال گسترش و ماشین‌ها و دستگاه آزمایش کوکایین، شیشه و مرفین در حال افزایش است؟
آیا جهان به افغانستان افراطی و رادیکال نیاز دارد که هیچ خارجی در آن احساس امنیت نکند؟
از برهه دیگر پیام رهبر گروه طالبان «افغانستان به خودکفایی اقتصاد رسید»(!)
به نظر می‌رسد که از دید این رهبر خودکفایی یعنی کمک‌های هفته‌وار آمریکا و کشورهای غربی است. اگر واقعاً افغانستان به خودکفایی اقتصادی رسیده چرا دست و دامن رهبر و مقامات طالبان به به گدایی دراز است و تملق از امریکا و کشورهای غربی پول اخذ می‌کنند؟ چرا فقر به گونه بی‌پیشینه در افغانستان جریان دارد.
دفتر هماهنگ کننده کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل متحد “اوچا” چندی قبل اعلام که 28 میلیون شهروندان افغانستان در فقر به سر می‌برند.
فقر در افغانستان به پیمانه غلبه کرده که بسیار از خودکشی‌ها و قتل‌های مرموز و سرقت‌های مسلحانه ناشی از ناداری و فقر گفته شده‌است. روزانه هزاران شهروندان افغانستان از فرط ناداری و بیکاری کشور را ترک می‌کنند و به کشورهای دور و نزدیک مهاجر می‌شوند و بیساری آن‌ها در راه رسیدن به کشورهای بیرونی درد و رنج بی‌شمار را می‌بینند.
نویسنده: سالار آزادی
