قبل از سقوط جمهوریت تلاش احمد مسعود در میان توده های مختلف مردمی و احزاب سیاسی برای رسیدن به توافقات صلح با گروه طالب از راه گفتگو و مذاکره بود، این زمینه را متآسفانه از اشرف غنی شروع تا دیگر مقامات جمهوریت که از اقوام مختلف بود جدی نگرفتند و کوشش کردند که خودشان در تیم هیئت مذاکره از آدرس جمهوریت با طالب بوده باشد که چنان هم شد، آقای مسعود در حقیقت بهتر می دانست که می گفت؛ رخ مقابل طالب ماهستیم و دیگر اقوام کشور و باید ما در میز مذاکره حضور داشته باشیم تا بتوانیم حل مشکلات با طالبان اتفاق بیفتد و همه دیدیم که ارگ نشینان و حامیانش این موضوع را نادیده گرفتن و به سخنان جناب مسعود گوش ندادند، عاقبت کار این شد که مذاکرات صلح بی نتیجه و جمهوریت با دار و دسته اش سقوط کرد، قبل از سقوط آقای مسعود مسوولیت خود را به وجه احسن در قبال صلح ادا کرد بود و معلومدار است که تیم مقابل که ارگ و طالب بود بار ملامتی را بدوش شان حمل کرده و می کند، بعد از سقوط جمهوریت نیز جناب مسعود هم جنگ علیه طالب را دستور داد و جبهه مقاومت ملی دوم بوجود آمد و نیز صدای صلح خواهی اش را بلند کرد که از طرف تیم مقابل تا اکنون صدایی شنیده نشده است، جبهه مقاومت به رهبری یگانه فرزند مبتکر و مبارز قهرمان ملی اکنون روزنه‌ای امید ملت افغانستان است و فعالیت های سیاسی، فرهنگی و نظامی اش در حال گسترش می باشد، بافعالیت در ابعاد متذکره که قبلآ یاد گردید مانعی بزرگ در سد راه طالب واقع شد و امروز می بینیم که طالب رو به زوال و مقاومت رو به رشد و انکشاف است، یگانه کسی که از میان تمام سیاسیون کشور برای اولین بار در برابر طالب در دور پیش علیه طالب ایستاد شهید احمد شاه مسعود بود و اینبار فرزند اش محترم احمد مسعود، بناء مقاومتگران و ملت کشور ما مدیون احمد مسعود بوده و می باشد، فرار رهبران سیاسی و نظامی جمهوریت را به هیچ صورت نمیشود که با جناب مسعود مقایسه کنیم، اینجاست که احمد مسعود ستاره ای درخشان در آسمان مقاومت علیه طالب در نزد ملت ما و در انظار جهان است، جبهه مقاومت دیری نگذرد که بخاطر آوردن تغییر، مورد حمایت های سیل آسایی کشورهای منطقه و مردم قرار خواهد گرفت، پیروزی از آن مردم است و بازگشت اقوام مختلف کشور در قدرت و اقتدار، بناء برای رسیدن به هدف این جبهه تا می توانید از همکاری خویش دریغ نورزید و خودتان صاحب انتخاب افراد و اشخاص از طریق رایگیری بعد از پیروزی خواهید بود.
