از روستای آن ها بسیار فاصله داشت آمد.
مادر احمد با پسرده (۱٠) ساله اش علی رغم هشدار خانم های ده (روستا) که به او گفته بودند کوه نرو طالبا می کشندت و یا کدام بلای دیگه سرت نبیایه، تصمیم گرفت به قرارگاه ما بیاید و به ما نان، مسکه و قیماق آورده بود.
آن روزها ما از هر طرف در محاصره بودیم و طالبان حملات گسترده ای را بالای قرارگاه های ما آغاز کرده بودند و چندین روز بودکه ما نان را در لب نزده بودیم. شرایط بسیار سخت و دشوار بود و ما از، گرسنگی چندین روزه قدرت راه رفتن را از دست داده بودیم و وضعیت ما خیلی خراب بود.
کوه های پنجشیر حتی در تابستان ها نیز بسیار سرد می باشد و ما که بدون البسه و سایر امکانات بودیم سردی هوا نیز ما را از پا انداخته بود.
ما از فرط، گرسنگی آماده بودیم سی قرص نان را تا دو هزار دالر بخریم. چوپانی برای ما وعده کرده بود که سی قرص نان را به قیمت دو هزار دالر بفروشد.
ما این پیشنهاد او را از سر ناگذیری پذیرفتیم و آماده ای دادن پول او شدیم. در آخرین لحظه این چوپان ظالم و خدا نا ترس ازدادن نان به ما امتنا ورزید.
هر ساعتی که می گذشت ما بیشتر و بیشتر ضعیف و قدرت و توان ما را از دست می دادیم. بچه ها همه نا امید شده بودند. به اصطلاح عام زمین سخت بود و آسمان بلند.
در یک چنین وضعیتی سخت مادر قهرمان احمد با قبول خطر، شهادت و هر حادثه ی دیگری تصمیم متهورانه گرفته بود. او با احمد پسر ده ساله اش نزد ما آمد و به گرسنگی چندین روزه ی ما پایان داد. قهرهارعاصی چه زیبا، دقیق و بجا در مورد مردمش سروده بود: این ملت منست که دستان خویش را بر گرد آفتاب کمربند کرده است. آن روز ها شرایط به حدی خراب و خطر ناک بود که هیچ کسی جرأت بیرون شدن از، خانه های شان را نداشتند، چه رسد به این که به مراکز ما بیایند.
طالبان با ورود و اشغال پنجشیر دست به قتل عام زده بودند و هر کسی را که می دیدندشروع به تیراندازی می نمودند. امامادر احمد با کمال شهامت در یک چنین شرایط وحشتناکی به مانان، مسکه و قیماق آورد. این شهکاری و شجاعت مادر احمد نه تنها که ستودنی ست بلکه، حماسه ی ماندگار در، مبارزات برحق مردم ماست.
او زن شجاعی ای که باحضوربیش ازبیست هزارنیروی خون ریز و وحشی از جانش می گذرد و به کمک مقاومت گران می شتابد. مادر احمد بدون شک یک قهرمان واقعی است. فرمانده شجاع خان فاتح می گوید: مادر احمد در وضعیت به شدت وخیم و خطرناک، فرشته ی نجات من و همسنگرانم شد. اگر او آن روز نیامده بود خدا می داند که ما زنده می ماندیم یاخیر.
فرمانده شجاع فاتح که در جنگ و رویا روی در زمان جمهوریت در چشمه ی شیر و در یکی از قریه های آنجا از ناحیه، شکم به شدت زخمی شده بود و گرده ها و شش اش سخت آسیب دیده بود؛ از آن زمان تا اکنون وضع صحی خوبی نداشت و ندارد.
داکتران معالجش به او توصیه کرده بودند که در ساحاتی که به کمبود و یا نبود آکسیجن مواجه است قطعن نرود که موجب مرگ او خواهد شد.
این فرمانده جسور و بی ریا و صادق با وجود وضعیت بد صحی و توصیه ی اکید دکتران باز هم مثل سایر همسنگرانش به خارج فرار نکرد و در کوپایه های هندوکش علیه طالبان رزمید و می رزمد. فرمانده شجاع فاتح به ادامه ی صحبت هایش گفت مادر احمد از ما یک چیز را خواست و گفت ده کوه باشید که با بودن تان دل ما جمع می باشد.
و به ادامه گفت: مادر احمد از ما آزادی وطنش را می خواست. ا. گفته بود که یک روز نی یک روز ماره از چنگ طالبای ظالم نجات می دهید. این شیر زن مبارز بعد از ساعتی مثل شیر دو باره به روستایش برگشت.
در اوایل سال( ۱۴٠۱) فرمانده شجاع فاتح با سایر فرماندهان ولایت پنجشیر طی یک عملیات سرتاسری جاده عمومی را از ساعت یازده شب تا یازده بجه ی روز مسدود نموده بودند.
فرمانده شجاع فاتح می گوید در عقرب سال ۱۴٠۱ که در کوه ها برف زده بود ما در زیر برف و درفضای بازمی خوابیدیم و پلاس تیکی را بر سر ما می انداختیم. او می گوید همین روزها و شب های سخت و دشوار وطن چه زیبا و با افتخار بودآنهم در سنگر دفاع از عزت و شرف مردم سر بلند ما.
این فرمانده می گوید اکثریت خانم های بزرگ سال و جوان در حالی که از هیچ کمکی برای ما دریغ نمی کردند ما را به ایستادگی و جنگ علیه طالبان تشویق می نمودند. یک پسر چهار ده ساله بنام شفیق به من گفت که ذکرالله کل گریخته قوماندان صاحب هموسلاح او ره به مه بده که طالبا ره از منطقه گم کنم. وقتی شهامت و همت بلنداین نوجوان را دیدم به خودم و مردم شجاع و دلیرم بالیدم. فرمانده شجاع در حالی که اشک در چشمانش جاری بود گفت هیچ چیزی به اندازه ی آزادی وطنم از زیر حاکمیت و سلطه ی طالبان اشغال گر مهم و با ارزش نیست. فاتح به ادامه گفت من در ولایات محتلف افغانستان در اردوی ملی رزمیده ام و تا جان در تن دارم برای نجات مردمم خواهم رزمید. فرمانده می گوید هیچ جایی و کشوری وطن خود آدم نمی شود. فرمانده فاتح می گوید با خدای خود عهد بسته ام که وطن شرین ما ره از طالبان به یاری پروردگار حتمن پس می گیریم و آزاد می کنیم.
