– سقوط بشار اسد به معنی دیگر، سقوط حکومت مبتنی بر دیکتاتوری تک حزبی اسد، منطقه وجهان را شگفت زده کرد. جدای از « الله اکبر» گویی بخشی از مردم سوریه وتبلیغات غربی مبنی برفروریختن یک استبداد ترسناک، چند نکته را باید توجه نمود:
- خاندان اسد، نماد استبداد حزبی بود ورنه، تنها حکومت عربی بود که داعیه دار قضیه فلسطین محسوب می گردید وزمانی پناهگاه فلسطینیان مهاجر شمرده می شد، معلوم بود که شیخ های خلیج هیچ تمایلی برای پرداختن به قضیه فلسطین نداشتند وندارند.
- هیاهوی برخی جوانان وملاهای عرب شبیه هیاهوی جمعیت اصلاح وجریان های شبیه آن با آمدن گروه طالبان در افغانستان می باشد درحالی که گروه طالبان وقتی حاکم شد نخست این گونه پیش قراولان را ساکت نمود واگر « جولانی » وتحریرشام شبیه تحریک طالبان باشد، سوریه از استبداد حزبی به استبداد دینی فروغلتیده است وتاریک ترین عصر خود را آغازنموده است.
- تحول درسوریه باعث آغاز تغییردرمنطقه ودرون کشورسوریه گردیده است؛ آنچه در منطقه فعلا دیده می شود، بازترشدن دست اسرائیل برای پیش روی درون خاک سوریه، نابود شدن سلاح های کارآمد سوریه ومحدودیت جولان گروه های فلسطینی می باشد وآنچه در درون دیده می شود، نشانه های اندکی به صوب اتحاد ملی تمام گروه ها ومذاهب می باشد واگر از سرنوشت افغانستان درس معکوس گرفته باشند واز استبداد حزبی به صوب حکومت مردمی ومبتنی برانتخابات آزاد عبورنمایند، خیلی مبارک است ودرسی برای گروه های حاکم در افغانستان نیز می تواند شود اگر خدا ناکرده برعکس آن، حکومت مبتنی برسلفی گری مزمن وساختار شبیه آنچه در افغانستان است روی کار شود، درحقیقت سوریه ازدست رفته است.
- بلاگردان اعراب وگروه های رادیکال اسلامی خاورمیانه، ایران واسد بود، به این معنی که آنها دیکتاتوری اسد وفعالیت ایران را بهانهای برای عدم پشتیبانی شان از فلسطین ومسجد اقصی وانمود می کردند وحالا که اسد نیست وعملا این گروه ها در مرزمیان سوریه واسرائیل رسیده اند، دیده شود که چگونه با قضیه فلسطین رو به رو می شوند ( آنچه تا حالا جریان دارد پیشروی اسرائیل درون خاک سوریه است ).
- از سقوط سریع وشگفت آور اسد وتاب ناوردن صدام وقذافی، تنها درسی را که مردم می توانند بگیرند ومردم افغانستان قطعا که تجربه کرده اند این است که مادر مصیبت ها در حکومت داری استبداد است واستبداددینی از آن هم مصیبت تر، چنانچه شاهد هستیم.
- آیندهی سوریه در سه راهی؛ هرج مرج لیبی شدن که مردم حسرت بودن اسد را بخورند، حاکم شدن استبداددینی که مساوی است با گرسنگی + جهل وکنترول تُن صدای زن ورفتن به صوب یک حکومت انتخابی با حفظ آزادی های مردم وتنوع وتعدد اجتماعی، فعلا زود است ودیده شود که کشورهای دخیل، قدرت های بزرگ وگروه های حاکم چه تصمیم می گیرند.
- بدترین احتمال هم این است که اسرائیل با پیشروی خود نقاط استراتیژیک را اشغال کند، اسلحهی سوریه را نابود نماید وقدرت زیربنایی سوریه را نیز ازبین ببرد وازطرف دیگر، حکومت ائتلافی چند پارچه با گروه های اسلامی وسکولار عجیب – غریب روی کارگردد واز سوریه فقط حجاب سیاه برای زنان سوریه ویک حکومت خنثی وکم زوربرای منطقه باقی بماند.
