( ماه مهمانی پروردگار)
” شهررمضان الذی انزل فیه القرآن “
ماه رمضان یکی از ماههای است که به لحاظ فرضیت ” روزه ” در آن، از برکت خاصی برخوردار گردیده است . نخستین نکتۀ که قرآن به آن اشاره میکند این است که زمان و مکان به لحاظ ذاتی ارزش ندارند و از همسانی مطلقی برخورداراند . سرشت خاک مسجد و خانه یکی است و تواتر روز عید
وروزنکبت هم یکسان میباشد؛ آنچه که به برخی مکان های خاص و یا فرصت زمانی خاص ویژگی بخشیده است، تحول یا تغیرعرضی میباشد که برفرصت ها و مکانهای متذکره واردآمده است.
درباب رمضان باید گفت که این ماه نیز مانند ماههای دیگر نامی برای یک فرصت زمانی خاص و معلوم میباشد . ” رمضان ” که از ریشه ” رمض ” گرفته شده، به معنی حرارت و گرما میباشد که به این صورت میتوان گفت محاسبات نجومی وارد شده در قرآن وقبل از اسلام ظاهرا مبتنی برایام
شمسی بوده است نه قمری . بدلیل اینکه ” ربیع “، ” شوال ” و ” رمضان ” به معنی بهار، سردی و گرمی میباشند که باید برمبنای شمس محاسبه شوند ورنه برمبنای مهتاب نمیتوانند همیشه درفصول متذکره بیایند . به هرصورت شاید وجه تسمیه ” رمضان ” یکی هم این باشد که گناهان روزه دار را می سوزاند و به گونۀ که وی پاک میگردد.
قرآن فضیلت ” رمضان ” را برخواسته از نزول قرآن دراین ماه میداند و مناسبت فرضیت روزه گرفتن دراین ماه را نیز وابسته به همین فلسفه . جدی ترین محور برای حیات اسلامی ” قرآن ” است . این کتاب یا این پیام است که به ” رمضان ” ارزش بخشیده. روزه دار ترین شخص نیز کسی میباشد که
نزدیک ترین مناسبت را با پیام های قرآن داشته باشد.
به این مفهوم که ارزش رمضان از قرآن است و ارزش انسانیت یک مؤمن نیز براساس میزان انطباق قرآن در زندگی واخلاق او سنجیده می شود.
در طول تاریخ تشریع اسلامی، شاخ برگ دادن فقها به شیوۀ اجرای روزه باعث گردیده که این عبادت بیشتر ” شعار زده ” شود تا معنی محور . اساسا معنی رمضان همان پیام های اند که قرآن روی آنها تاکید نموده است.
گفتمان حاکم برپیام قرآن نیز در همین آیت مشخص گردیده است ” هدی للناس وبینات من الهدی والفرقان” قرآن ” هدی ” ( رهنمایی ) است برای مردم . فضای حاکم برتمام پیام های قرآن ” رهنمایی ” ست . به این معنی که قرآن اساسا برای نشان دادن راه زندگی، روش پرستش، شیوۀ بندگی و نحوۀ
تعامل با دیگران آمده است . قرآن برای کشیدن خطوطی در فرایند زندگانی انسان ها میباشد نه برای قلع وقمع حیات مادی و معنوی انسان ها .
رمضان ” با داشتن این امتیاز (ماه نزول قرآن) آثاری ازپیام های قرآن را باید باخود داشته باشد تا” رابطه آن با قرآن حفظ گردد . درماه رمضان روزه داری باشیم که وجود ما ” رهنمودی ” برای دیگران باشد، حضورما محبتی را در جمع پخش نماید، روش ما نمونۀ برای بندگی تلقی گردد، خُلق ما خلق را
نیازارد و حرف ما چون قرآن، حیات به ارمغان آورد نه اینکه قلب ها را بمیراند .رمضان ماه پیشانی گرفته، اخم ترش، صدای وحشت بار، دستان خون آلود، قلب پر ازکینه، ارادۀ کشنده، چهرۀ ددمنشانه وزبان عیب جو نمی باشد و اساسا با همۀ آنچه برای بندگان خدا وحشت می آفریند .
وخشونت بار می آورد، درتضاد است چون ” ماه رحمت ” است و رحمت پروردگار در اعمال خشونت بار ظهور نمی یابد .
